اشفته بازارتبلیغات درسیمای شهری

آشفته بازار تبلیغات در سیمای شهری انزلی

نویسنده: مریم ساحلی‌/ انزلی‌ـ خبرنگار همشهری

شهر ما خانه ماست، خانه‌ای که جانمان، آرامش را از آن طلب می‌کند. سرگردانی نگاه‌ها در آشفته بازار تبلیغات محیطی که منظر شهری را در بندرانزلی به سخره گرفته، حکایت امروز و دیروز نیست و زخم‌هایش بر تن رنجور شهر هر روز کاری‌تر می‌شود...

1395/08/29

شهر ما خانه ماست، خانه‌ای که جانمان، آرامش را از آن طلب می‌کند. سرگردانی نگاه‌ها در آشفته بازار تبلیغات محیطی که منظر شهری را در بندرانزلی به سخره گرفته، حکایت امروز و دیروز نیست و زخم‌هایش بر تن رنجور شهر هر روز کاری‌تر می‌شود.
اعلامیه‌های فوت و انواع آگهی‌ها همه جا به چشم می‌خورند و رختی نازیبا بر تن دیوارهای شهر پوشانده‌اند. پارچه نوشته‌ها در عرض خیابان‌ها خود نمایی می‌کنند. بنرهای رنگینِ تبریک، تقدیر و تسلیت بر سازه‌های تبلیغاتی و داربست‌ها دیده می‌شوند و بیلبوردهایی که قد کشیده‌اند بر آشفته بازار این منظر می‌افزایند. ناهمگونی تابلوهای واحدهای صنفی، تجاری و خدماتی و محل قرارگرفتن آنها نیز حکایت دیگری است که بار معضلات منظر شهر را سنگین‌تر می‌کند. البته این روزها نصب بنرهای بزرگ منقش به عکس‌های تمام قدِ فوت‌شدگان با جملات و اشعار گوناگون، اقدام دیگری است که در این حوزه رواج یافته است.

ازدکترعبدالمطلب برادران نویری بعنوان شهروند شایسته بندرانزلی تقدیرشد

پاسداشت دکتر«عبدالمطلب نویری»، شهروند شایسته بندرانزلی؛

تماشای عشق در آینه پنجاه سال طبابت

گیل نگاه / مریم ساحلی: در امتداد خیابان ناصرخسرو، به سمت  آواز امواج دریا اگر راه بیفتی، کوچه‌ای هست که در آن ساختمانی، روشنی را برایت روایت خواهد کرد. بنایی که میان ساختمان‌های بلند، هنوز هم قدِ خانه دیروزهاست با درخت نارنجی که شاخه‌هایش به رهگذران سلام می‌گویند و عطر بهارنارنجش، تابلویی را در آغوش می‌کشد که بر آن نام پزشک  موی سپید  اهل انزلی  نقش بسته است. «دکتر عبدالمطلب برادران نویری» نیم‌قرن است که طبیب دردهاست.

نسلی شرمنده دو نسل

نسلی شرمنده دو نسل

بسپاریم، بر سنگ مزارمان، تاریخ نزنند، تا آیندگان ندانند، بی‌عُرضه‌گان این برهه از تاریخ ما بودیم.

                                                                                                      (خسرو گلسرخی )

ما نسلی هستیم شرمنده دو نسل شدیم. شرمنده نسلی هستیم، فاخر و پر تلاش که به حقوق و تکالیف شهروندی خود آشنا بوده و شهری را از خود به جای گذاشتند، که سرآمد شهرها در ایران بود. و شرمنده نسلی شدیم که چشم امیدشان به ما دوخته شده ولی ما نه فقط وارثان نالایقی بودی بلکه در امانت هم خیانت کردیم .

تولستوی نویسنده انسان دوست روسی می گوید:

«باید از گفتنی هائی گفت که احتمالاًَ بسیاری آن را میدانند ولی جرات ابراز آن را برای خودشان ندارند.»

من هم به عنوان یک شهروند ناچیز این شهر که دغدغه رفاه عمومی و عمران و آبادانی شهر خود را دارم گفتنیهائی را با شما مخاطبان گرامی در میان می گذارم . قصد نهایی از بیان این حرفها درددلی خودمانی است، درباره خودمان، که شاید ما را در امور سکونگاه مان به تامل وا دارد.\

بندرانزلی با توجه به قدمت تاریخی کوتاه آن، و در مقایسه با سایر شهرهای باستانی کشور، با سرعت بیشتری در مسیر رشد و توسعه قرار گرفت.

اهدای عضو اهدای زندگی

گزارش تصویری جشن نفس (پویش مردمی برای اهداء عضو) در انزلی

تاریخ ارسال: مهر ۰۹, ۱۳۹۵ | دیدگاه : ۰

غروب چهارشنبه (هفتم مهرماه ۹۵) جشن نفس (همایش حامیان اهدای عضو) توسط گروه گیلان کالچر (فرهنگ گیلان) و انجمن طرفداران توسعه ی انزلی، با مشارکت  انجمن اهدای عضو و اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی انزلی، با حضور گسترده ی اهالی فرهنگ، هنر، ورزش، فعالین حوزه ی اجتماع، فعالین حوزه ی رسانه و  جمعی از مردم فهیم انزلی در مکان آمفی تئاتر اداره ی فرهنگ و ارشاد انزلی برگزار گردید.

جشن نفس

هدای عضو اهدای زندگیست 
زندگی صحنه تنهای هنرمندی ماست / هرکسی نغمه خودخواندوازصحنه رود 
صحنه پیوسته بجاست / خرم ان نغمه که مردم بسپارند بیاد (ژاله اصفهانی)

زندگی همه انسانها پایانی دارد. کسی چه میداندپایان زندگیم چگونه است ؟چه بسالحظه ای فرامیرسد که پزشک به اطرافیانم بگوید:مغزمن ازکارافتاده است .وان لحظه ای است که خود قادربه تصمیم گیری نیستم .
امروزکه درکمال سلامت جسم وعقل زندگی میکنم.بسپارم تادرچنین لحظه ای قبل ازبخاک سپاری اعضائ مرا به افراد نیازمند پیوند بزنند تازندگی راتداوم بخشم . در جشن نفس (پویش مردمی اهدای عضو) حضور یابید و باخانواده های محترم ومعزز اهداکنندگان اعضا اشنا شوید .  

اهدای عضو اهدای زندگیست 
زندگی صحنه تنهای هنرمندی ماست / هرکسی نغمه خودخواندوازصحنه رود 
صحنه پیوسته بجاست / خرم آن نغمه که مردم بسپارند بیاد (ژاله اصفهانی)

زندگی همه انسانها پایانی دارد. کسی چه میداند پایان زندگیم چگونه است ؟چه بسا لحظه ای فرامیرسد که پزشک به اطرافیانم بگوید:مغز من ازکارافتاده است .و آن لحظه ای است که خود قادربه تصمیم گیری نیستم .
امروزکه درکمال سلامت جسم و عقل زندگی میکنم ، بسپارم تادرچنین لحظه ای قبل از به خاک سپاری اعضائ مرابه افراد نیازمند پیوند بزنند تازندگی راتداوم بخشم .
در جشن نفس (پویش مردمی اهدای عضو) حضور یابید وباخانواده های محترم ومعززاهداکنندگان اعضا اشنا شوید