باانتخاب درست شورای اسلامی شهرخود رااباد کنیم

                                                             بنام خداوند جان و خرد                                    (اطلاعیه شماره 2)

با انتخاب درست شورای اسلامی شهر خود را آباد کنیم

 

در آستانه ی انتخابات شورا قرار داریم، تا بار دیگر نمایندگانی را انتخاب نماییم ، که مدیریت شهرمان  را به آن بسپاریم. اکنون در این زمان حساس ببینیم که معیار انتخاب ما چیست؟ آیا باز هم قوم و خویش گرایی، منافع شخصی، رودربایستی، تعصب گروهی و زبانی .... انگیزه رای دادن ما خواهد بود؟ یا اینکه دوباره با بی اعتنایی به سرنوشت شهر و با حالت قهر و لجبازی دست روی دست گذاشته و با عدم مشارکت خود، شهر را به عقب افتادگی مزمن مبتلا نماییم؟

شهرما خانه ما (اطلاعیه شماره یک )

شهروند گرامی؛                                  اطلاعیه شماره  1

شهر ما خانه ماست

هنگامی که قصد ساختن بنائی را داریم سعی می کنیم بهترین نقشه و داناترین مهندس ناظر را برگزینیم. مجرب ترین معمار و بهترین استادکاران را به خدمت بگیریم تا منزل مسکونی ما مطلوبیت مناسب برای زندگی داشته باشد. منزل مسکونی ما محل سکونت چند نفر است، اما شهر ما محیط زندگی انبوه شهروندان است. آیا ما به اندازه ساخت منزل مسکونی خویش نسبت به سرنوشت و ساختن شهرمان که قانوناً ملک مشاع ما ساکنین این شهر است وسواس لازم را داریم؟

چرا کسی «NGO» ها را دوست ندارد؟!-

تاریخ ارسال: بهمن ۲۱, ۱۳۹۵ | دیدگاه : ۰

» امین حق ره-

مدتی ست روی کار «NGO» های وطنی مطالعه می کنم. فرقی نمی کند با چه موضوع ‌و محتوا و اهداف و گرایشی، حداقل در شهرستانها ۳مولفه برایشان مساله است:

– عدم مقبولیت و پذیرش تشکل های کیفیِ مستقل از سوی نهادهای حاکمیتی

– فقرِ اعضا

– فقرِ منابع مالی

 

طبیعی ست که به دلیل ماهیت مردم نهاد این سازمانها، عضوگیری و هم جذب منابع مالی باید معطوف به همان ظرفیت های مردمی سازماندهی شود. البته که در روی کاغذ، «دولت ها» هم موظف به حمایت مادیِ بی منت و غیرکاسبکارانه از سازمانهای مردم بنیاد هستند.

آیا تکرارروایت دردهای شهرما ازنداشتن حافظه تاریخی ماست؟

آیاتکرار روایت دردهای شهر ما ازنداشتن حافظه تاریخی ماست؟

نویسنده: مریم ساحلی انزلی - خبرنگار همشهری
1395/10/11
دیرزمانی است که ما در بندرانزلی، شهرباران‌های همیشه، نشسته‌ایم به تکرار مکرر روایت دردهایمان.
تالاب با مرگ دست به گریبان است، فاضلاب‌ها بی‌محابا در دل دریا رها می‌شوند، بیکاری بیداد می‌کند، ملوان از لیگ برترسقوط کرده است، سدمعبر دردی کهنه است، بازار ماهی‌فروشان هنوز به سامان نرسیده، قلیان‌سراها نیشخند می‌زنند، سیمای شهری چشم انتظار بهبود است، فرسودگی در شهر نمایان است، به حریم دریا و تالاب تجاوز شده، روستاها خالی می‌شوند، جوان‌ها مهاجرت می‌کنند، ناوگان حمل‌ونقل عمومی فرسوده است، جاده‌ها آسفالت مناسب ندارند، آبگرفتگی معابر دردسرساز است، بناهای قدیمی برلبه پرتگاه فروپاشی ایستاده‌اند و...

دیالوگ درمقابل منولوگ

عصر ایران؛ جعفر محمدی - ما از روزی که حرف زدن را یاد می گیریم، درگیر "مونولوگ" هستیم؛ یعنی یکی می گوید و یکی دیگر فقط گوش می کند: 
 ابتدا این پدر و مادر و سایر بزرگ ترهای خانواده و فامیل هستند که امر و نهی می کنند و ما گوش می کنیم.

 سپس معلمان و مدیران و ناظم ها هستند که امر و نهی می کنند و ما فقط گوش می کنیم و مجری هستیم.
در خدمت سربازی هم که نیمی از جامعه تجربه اش می  کنند ، بازار مونولوگ به مراتب داغ تر است.