آسمان پائیزی شهرساحلی بندرانزلی باورودپرندگان مهاجرهمیشه تماشائی است

آسمان پاییزی شهر ساحلی انزلی با ورود پرندگان مهاجر همیشه تماشایی است.
گستره زمرد فام تالاب انزلی با وجود همه آسیب‌هایی که بی‌مبالاتی‌های انسان بر آن وارد کرده، هنوز میزبان پرندگان مهاجری است که از سرزمین‌های دور به این تالاب سفر می‌کنند تا فصل سرد سال را پشت سر بگذارند.
پرندگانی که شاهدند هر سال وضعیت تالاب غم انگیز‌تر از سال پیش می‌شود. ورود انواع فاضلاب‌ها، پراکندگی زباله‌ها، کاهش عمق تالاب، رسوبات، هجوم آزولا و سنبل‌های آبی و... این زیست بوم ارزشمند را که روزگاری مامنی برای پرندگان مهاجر این حوزه به شمار می‌آمد به شدت تحت تاثیر قرار داده است.

شکار؛ آری یاخیر؟
از دیرباز شکار یکی از منابع تامین معیشت برای مردم حاشیه تالاب به شمار می‌آمده است، هر چند عده‌ای نیز از روی تفنن به این امر می‌پردازند. این روز‌ها، اما وقتی سخن از آسیب‌های زیست محیطی، کاهش پرندگان و توجه به اکوتوریسم برای تقویت بنیه اقتصادی بومیان مطرح می‌شود، لازم است تا هوشمندانه‌تر به موضوع شکار بیندیشیم. دبیر کمیسیون محیط‌زیست انجمن طرفداران توسعه بندرانزلی در گفت‌و‌گو با همشهری اظهار می‌کند: نگاه به صید و شکار در روزگاری که به دلایل متعدد جمعیت جانوری و به طور اخص پرندگان، کم شده به مراتب احتیاطی بیش از گذشته را می‌طلبد.
 «لیلا مسروری» می‌افزاید: با توجه به اعلام مقامات کشورمان آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان امسال در ایران گزارش نشده، لذا مجوز و پروانه شکار صادر شده، اگرچه مدت آن به ۲ ماه محدود است.
 وی یادآور می‌شود: در گزارش ایران که مربوط به ماه هفتم میلادی سال ۲۰۱۵ است کشور ما پاک اعلام شده است، اما به خاطر داشته باشیم ایران در کریدور مهاجرتی پرندگان قرار دارد. لذا به ویژه در فصل مهاجرت کشورهایی که در  مسیر مهاجرت پرندگان قرار دارند و در گیر این معضل هستند، همچنان باید جانب احتیاط را رعایت کنند.
 این فعال محیط‌زیست تصریح می‌کند: همانطور که سایر کشو‌رها پایش‌های دائمی و حتی گزارش‌هایی از ماه جاری میلادی دارند، شایسته است که ما هم پایش مداوم را در دستور کار قرار دهیم.

شکار؛ زخمی مضاعف
مسروری در ادامه اظهار می‌کند: فرض کنیم کل جامعه جهانیِ پرندگان، مشکل ویروسی نداشته باشد، بازهم این امر دلیل کافی برای شکار کردن نیست. چرا که بررسی و برآورد دقیقِ «توان اکولوژیک» است که تعیین می‌کند چگونه، چه اندازه و در کجا می‌توان شکار کرد. گرچه حتی بدون پایش‌های علمی،با مستندات عینی هم می‌بینیم که از بین رفتن زیستگاه‌ها، کم آبی ،کاهش عمق آبگیر‌ها وپدیده جهانی گرمایش بر جمعیت پرندگان اثرات سوء  فراوانی گذاشته و در این شرایط آزاد شدن صید و شکار هم می‌تواند زخمی مضاعف بر جان این موجودات زیبا باشد.
وی می‌افزاید: باید این واقعیت را بپذیریم که امروز شکار و صید پرندگان که‌گاه با شیوه‌های دور از انصاف چون برپا کردن دامگاه و دام‌های هوایی انجام می‌شود، نمی‌تواند تامین کننده معیشت پایدار افراد باشد. به نظر می‌رسد بیشتر حس شکارکردن هنوز عده‌ای را در این مسیر نگه داشته است.

توجه به پرنده نگری
مسروری یادآور می‌شود: مهار شکار بی‌رویه در گرو قانون مداری و تشدید حفاظت است، اما روش‌های چکشی تنها در زمانی کوتاه کاربرد دارند و بی‌شک شیوه‌های در آمدزا و پایداری چون اشاعه پرنده نگری، ایجاد مراکز متعدد و مختلف با امکانات و تجهیزات متناسب اعم از ساده تا پیچیده برای نیازهای خاص علمی می‌تواند گره گشا باشد. از یاد نباید ببریم که چشمان یک شکارچی محلی، از او بهترین راهنما در حوزه پرنده نگری می‌سازد.
وی در پایان تصریح می‌کند: وجود راهنماهای خوب محلی، پاگرفتن فعالیت تورهای مستمر پرنده نگری - که به ویژه در منطقه ما در تمام طول سال امکان تور گردی دارند- با لحاظ کردن قواعد و قوانینی چون ورود کنترل شده جمعیت به عرصه می‌تواند محلی برای درآمد پایدار برای جامعه محلی باشد که در این صورت همین جامعه محلی خود بهترین محافظ و محیط‌بان برای تامین امنیت پرندگان و تدوام حضور آنهاست.

منبع : بخشی ازگزارش خانم مریم ساحلی خبرنگارروزنامه همشهری