انجمن طرفداران توسعه بندرانزلی

انجمن طرفداران توسعه بندرانزلی

نهادی مدنی، غیردولتی، غیرسیاسی، غیر انتفاعی و بدون وابستگی به گروه های حزبی، قومی، نژادی و ایدئولوژیک بدون وابستگی به گروه های حزبی، جناحی، قومی و عقیدتی

آخرین نظرات
پیوندهای روزانه

معاون دریایی سازمان محیط زیست در پاسخ به آنا:

دریاخواری زیاد است و مساحت آن را نمی‌دانیم/ خزر آلوده نیست اما شناگاه‌ها آلودگی میکروبی دارند

 سه‌شنبه 19 خرداد 1394 - 12:39

     

معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست با تایید دریاخواری‌های گسترده در سواحل کشور گفت: بیشتر این دریاخواری‌ها مربوط به فعالیت‌های نظامی و اقدامات سازمان بنادر است و متاسفانه مساحت دقیقی از آن در دست نداریم.

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، پروین فرشچی در نشست خبری خود با اصحاب رسانه به مناسبت هفته محیط زیست با بیان این مطلب افزود: پروژه‌های توسعه‌ای که در کشور در حال شکل‌گیری هستند مانند بنادر چند منظوره در سواحل هر کدام در پشت خود زمین‌های مثلث شکلی را تشکیل می‌دهند که با آزاد‌سازی آنها می‌توان دوباره به عنوان خدماتی دیگر از آنها استفاده کرد.

وی گفت: دریاخواری فقط ساخت ویلا در سواحل دریاها نیست بلکه ساخت اسکله با طول بازوی 100 متر و با زاویه 90 متر که زمین‌هایی را پشت خود به استحصال در می‌آورند نیز زمین‌خواری محسوب می‌شود.

ضرورت توسعه، دریاخواری را افزایش داده است

در ادامه فریبرز جمالزاده فلاح مدیر کل دفتر سواحل و تالاب های سازمان محیط زیست در این باره توضیح داد و گفت: امروزه در کشور با ضرورت احداث پروژه‌های توسعه‌ای در سواحل مواجه هستیم. بنابراین این اضطرار، دریاخواری را افزایش داده است.

وی افزود: بر همین اساس سعی ما این بوده که با استناد بر اسناد بالا دستی، مخالفت خود را با این اقدامات در سواحل کشور اعلام کنیم.

وی همچنین گفت: بررسی حریم 60 متری در استان های ساحلی نیز از جمله اقداماتی بوده که در این خصوص انجام داده‌ایم و تغییر کاربری و دریاخواری را در این حریم ممنوع اعلام کرده ایم.

وی یادآور شد: با این وجود در سواحل جنوبی کشور مناطق عظیمی وجود دارد که در ادوار گذشته استحصال شده و در دریا شکل گرفته اما وظیفه سازمان محیط زیست این بوده که این پروژه‌ها را حداقل معطل نگه دارد و نگذارد فعالیت تجاری و صنعتی مربوطه در آن شکل بگیرد.

وی ساحل درگاهان در جزیره قشم را از این دست مناطق دانست و گفت: عملا سازمان محیط زیست برای جلوگیری از دریاخواری در این منطقه با سازمان های دیگر درگیر شده زیرا درگاهان در سه فاز قرار بوده که ساخته شود که تنها فاز سه آن 35 هکتار استحصال زمین از دریا داشته که تمام آن جنگل های حرا بوده اما متاسفانه برگرداندن این 35 هکتار بعید است و آنچه ما می‌توانیم انجام دهیم جلوگیری از اجرای نقشه‌های بزرگ در این منطقه است.

خزر آلوده نیست

در ادامه این نشست فرشچی در پاسخ به سوال دیگری در خصوص آلودگی دریای خزر به خبرنگار آنا گفت: اگر بگوییم خزر خیلی آلوده است، ممکن است مهیج باشد اما خزر به طور کامل آلوده نبوده و در کانون‌های خاصی آلودگی میکروبی و نفتی دارد که البته آن هم در شرایط زمانی خاص است.

معاون دریایی سازمان محیط زیست با بیان اینکه وقتی دریاها را رده بندی می‌کنیم دریای خزر در رده آب‌های آلوده قرار نمی‌گیرد، افزود: با این وجود منکر و جود آلودگی میکروبی در برخی از شناگاه‌ها نیستیم.

وی همچنین با بیان اینکه در پایش میکروبی شناگاه‌های استان‌های ساحلی کشور مناطق و شناگاه‌های آلوده مشخص شده، گفت: اسامی این شناگاه‌ها اعلام شده و این تحقیقات برای سال 93 بوده و برای سال 94 نیز در دست بررسی است.

دولت موظف بود سازمان عمران سواحل را ایجاد کند

در ادامه جمالزاده، مدیر‌کل دفتر تالاب‌ها در تکمیل صحبت‌های فرشچی با بیان اینکه طبق برنامه پنجم دولت موظف بود سازمان عمران سواحل را ایجاد کند که یکی از وظایف اصلی آن جمع کردن ذینفعان و ساماندهی سواحل بوده گفت: قرار شد این سازمان دفاتری هم در سواحل داشته باشد.

وی افزود: فعالیت‌های این ستاد ساماندهی در سال‌های گذشته مشخص است اما در کل وظیفه اصلی سازمان محیط زیست در خصوص آلودگی دریایی این است که اطلاعات را به ستاد مذکور ارائه داده و هشدارهای لازم را در رابطه با بعضی از شناگاه‌ها که آلودگی میکروبی دارند، داده‌ایم.

جمالزاده گفت: در این بین طرحی مطرح شده که با توجه به فعالیت اطراف شناگاه‌ها و سابقه 30 ساله برخی از آنها، فعالیت‌های مسکونی اطراف سواحل، آلودگی آن را افزایش داده و به تبع این شناگاه‌ها نیز که در طرح مشخص شده‌اند از دیگر شناگاه‌ها آلوده تر هستند.

وی گفت: بر همین اساس شهرداری‌ها بایستی دستورالعمل‌هایی برای ارائه تسهیلات به کسانی که در شناگاه‌های آلوده شنا می‌کنند، داشته باشند.

مدیر دفتر تالاب‌ها و سواحل سازمان محیط زیست همچنین از آمار بالای غرق شدگی در سواحل کشور خبر داد و گفت: بر اساس این آمارها 78 درصد از کسانی که در سواحل غرق می‌شوند دچار پدیده جریان‌های فروکشنده می‌شوند.

در ادامه این نشست جمالزاده گفت: بر همین اساس الگوهای اطلاع رسانی برای سواحل آلوده و سواحلی که قابلیت شنا کردن را ندارند نصب خواهد شد که این الگوها می‌تواند پرچم رنگی یا نمادهای دیگری باشند.

وی افزود: البته این پیشنهاد به وزارت کشور داده شده و اجرای آن به عهده این وزارتخانه است.

سازمان حفاظت محیط زیست اجازه ورود به مناطق آزاد را ندارد

در ادامه این نشست داوود میرشکار مدیر دفتر زیست بوم دریایی سازمان حفاظت محیط زیست کشور در پاسخ به سوالی در خصوص علت اصلی مرگ ماهی‌ها در کیش گفت: ما هشت سال پیش به این موضوع که سازمان حفاظت محیط زیست اجازه ورود به مناطق آزاد را ندارد، ورود کرده و مبلغی را برای اختصاص فضایی به سازمان محیط زیست در این جزیره به حساب منطقه آزاد کیش واریز کردیم اما هرگز این فضا در اختیار ما قرار داده نشد.

وی افزود: در پی مرگ ماهی‌ها در جزیره کیش منطقه آزاد در نامه‌ای اعلام کرد که مرگ آنها از سوی کارشناسان بررسی شده و نتیجه آن هم برای شیلات استان ارسال شده و در نهایت تلفات ماهی‌ها طبیعی بوده است.

در ادامه ضیاءالدین الماسی، مدیرکل دفتر بررسی آلودگی دریای سازمان محیط زیست با بیان اینکه ما هفت منطقه آزاد در کشور داریم بر اساس قانون مسئولیت آنها بر عهده منطقه آزاد است گفت: حفاظت از محیط زیست را نیز همین سازمان انجام می‌دهد و ما هیچ اجازه و دخالتی برای ورود به این مناطق نداریم.

وی افزود: تا یک سال و نیم پیش که سازمان محیط زیست با عضویت در شورای عالی محیط زیست این مشکل را تا حدودی حل کرد.

وی درباره مرگ ماهی‌ها در جزیره کیش گفت: بر اساس گزارشی که به ما اعلام شده مرگ این ماهی‌ها کاملا طبیعی بوده و گزارشی از آلودگی نفتی در این منطقه که باعث مرگ و میر ماهی‌ها شده باشد دریافت نکرده ایم.

سازمان حفاظت محیط زیست با خروج و اوراق‌سازی کشتی مخالف است

در ادامه این نشست معاون دریایی سازمان محیط زیست در پاسخ به سوالی در خصوص خارج کردن کشتی رافائل از دریا گفت: ما با این موضوع از همان ابتدا مخالفت کردیم زیرا این کشتی به زیستگاهی طبیعی تبدیل شده بود.

وی افزود: با این وجود نیروی دریایی تصمیم داشت که این کشتی را به دلیل ارزش اقتصادی آن از دریا خارج کرده و در اختیار ذوب آهن قرار دهد و ما نیز نتوانستیم مانع شویم.

وی افزود: هر چند مجوزی برای این موضوع داده نشده بود و سازمان محیط زیست کاملا با این اقدام مخالف بود اما آلیاژ ارزشمند آن باعث شد تا این اقدام انجام شود و اکنون نیز کشتی تکه تکه شده و پروانه اصلی آن نیز خارج شده است.

فرشچی گفت: در دریای عمان و خلیج فارس صدها کشتی غرق شده و به نظر می‌رسد که برنامه این است که این کشتی‌ها را از آب خارج کنند اما نگرانی ما هم از همین است زیرا خارج کردن این کشتی ها و به خصوص اوراق سازی آنها تبعات جبران ناپذیری را به محیط زیست وارد می کند و ما با این کار کاملا مخالف هستیم.

وی افزود: اکنون تقاضا برای اوراق کشتی در کشور بسیار زیاد است اما این اقدام در جزایر ما می ‌واند بیچاره کننده ترین صنعت دریایی باشد زیرا اگر قرار بود این صنعت خوب باشد چرا در بین کشورهای ساحلی در دنیا تنها 4 کشور چین، ترکیه، پاکستان و هند این اقدام را انجام داده اند؟

حریم جدیدی برای دریای خزر مشخص نشده است

در ادامه این نشست معاون دریایی سازمان محیط زیست با بیان اینکه حریم جدیدی برای دریای خزر مشخص نشده، گفت: از آنجا که نوسانات در دریای خزر طبیعی بوده و نمی‌توان از آن پیشگیری کرد طبق مطالعه‌ای که در سال 2007 در مرکز خزر و در قالب همکاری‌های منطقه‌ای انجام شد سه سناریو برای تعیین این حریم در نظر گرفته شد که 10 سانتی متر، 50 سانتی متر یا یک متر اگر دریا پیش روی داشته باشد حریم آن مشخص شود اما در طول این سال‌ها نه تنها پیش روی دریا را نداشتیم بلکه 30 سانتی متر نیز از آن افت داشت.

وی افزود: بنابراین اقدامی جدی در این زمینه انجام نگرفته اما در کل باید حریم 60 متری دریا مشخص شود. با این وجود تعیین حریم دریا وظیفه ما نیست.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۴/۰۶/۲۵
کمیسیون عمران انجمن طرفداران توسعه بندرانزلی

نظرات  (۳)

ممنون از مطالب با ارزشتون
من فکر میکنم حلقه مفقده در مبحث محیط زیست عدم حساسیت افکار عمومی و در نتیجه بی عملی ماست . متاسفانه علیرغم قوانین نسبتا خوبی که در حوزه حفظ محیط زیست داریم بدلیل بی تفاوت بودن مردم هیچ مسئولی به وظیفه اش عمل نمیکنه و پاسخگو هم نیست ،و طبیعیه که فریادهای مسئولین محیط زیست هم بجایی نرسه ،بنظر میاد تنها راه جلوگیری از تخریب محیط زیست فعال تر شدن انجیو های زیست محیطی باشه !
نکات جالب از همین گزارش
*معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست با تایید دریاخواری‌های گسترده در سواحل کشور گفت: بیشتر این دریاخواری‌ها مربوط به فعالیت‌های نظامی و اقدامات سازمان بنادر است و متاسفانه مساحت دقیقی از آن در دست نداریم.
...
**وی گفت: دریاخواری فقط ساخت ویلا در سواحل دریاها نیست بلکه ساخت اسکله با طول بازوی 100 متر و با زاویه 90 متر که زمین‌هایی را پشت خود به استحصال در می‌آورند نیز زمین‌خواری محسوب می‌شود....
سازمان حفاظت محیط زیست اجازه ورود به مناطق آزاد را ندارد.
***...حفاظت از محیط زیست را نیز همین سازمان انجام می‌دهد و ما هیچ اجازه و دخالتی برای ورود به این مناطق نداریم. !!!
****... ساحل درگاهان در جزیره قشم در سه فاز قرار بوده که ساخته شود که تنها فاز سه آن 35 هکتار استحصال زمین از دریا داشته که تمام آن جنگل های حرا بوده اما متاسفانه برگرداندن این 35 هکتار بعید است و آنچه ما می‌توانیم انجام دهیم جلوگیری از اجرای نقشه‌های بزرگ در این منطقه است...
.*****... در پی مرگ ماهی‌ها در جزیره کیش منطقه آزاد در نامه‌ای اعلام کرد که مرگ آنها از سوی کارشناسان بررسی شده و نتیجه آن هم برای شیلات استان ارسال شده و در نهایت تلفات ماهی‌ها طبیعی بوده است...



۲۶ شهریور ۹۴ ، ۱۰:۲۳ کشتی رافائل

در باره کشتی رافائل نکات زیر را هم از  ویکی پدیا   برای

مطالعه اضافه کنید .

کشتی رافائل :

بطرح کشتی‌های «میکل آنژ» و «رافائل» در سال ۱۹۵۸ میلادی کشیده شد است  ، تیم طراحان  ایتالیایی کشتی ای را با بدنهٔ سفید همراه با دو دودکش بزرگ مشبک به سرپرستی پروفسور «موتورینو» استاد دانشگاه پلی تکنیک تورینو طراحی کردند. طراحی غریب و بی‌سابقه‌ای شده بود. در ۱۶ سپتامبر ۱۹۶۲ (یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۴۱) ابتدا کلید ساخت خواهر کوچکتر، کشتی میکل آنژ زده شد. پنج ماه بعد ساخت جفت بزرگتر این کشتی آغاز شد و رافائل نیز رخ نشان داد. سه سال بعد در ۱۹۶۵ (۱۳۴۴ ش) بود که کشتی میکل آنژ به آب انداخته شد و سفر خود را میان بندر جنوا و نیویورک آغاز کرد. کمی بعد هم رافائل به طول ۲۷۶ متر و عرض ۳۱ متر ساخته شد. رافائل را از همان ابتدا بسیار بزرگتر و مجلل تر ساخته بودند و فقط در دریای مدیترانه به سفرهای دریایی فرستاده می‌شد. کمی بعد این کشتی گرانبها نیز میان جنوا و نیویورک سفرهای عظیم دریای اش را با ۱۷۷۵ نفر مسافر آغاز کرد. امکانات امکاناتی که در رافائل و میکل آنژ تعبیه شده بود حیرت انگیز بود. در کشتی رافائل ۸۵۰ خروجی رادیو تلفنی، ۶ استخر شنا، ۷۵۰ کابین، ۱۸ آسانسور، ۳۰ سالن اجتماعات، تالار نمایشی با ۵۰۰ صندلی و باشگاه‌های ژیمناستیک و پرورش قوای جسمانی و... ساخته شده بود. اما باید به چیزی اعتراف کرد و آن این بود که این دو خواهر زیبارو و پرجاه و جلال، هیچگاه نتوانستند حتی لیره‌ای برای خطوط دریایی کشتیرانی ایتالیا منفعت به دست بیاورند! چرا که با وجود استقبال زیادی که از این دو کشتی می‌شد، هزینه‌های سنگین نگهداری آنها دیگر جایی را برای منفعت باقی نمی‌گذاشت.

درسال ۱۹۷۶ محمد رضا شاه دو تا کشتی توریستی به نام‌های رافائل و میکلانژ از ایتالیا به عنوان تسویه بدهی تسهیلاتی که سالها قبل دولت ایران به ایتالیا پرداخت کرده بود وایتالیایی‌ها توانایی بازپرداخت آن را نداشتند دریافت کرد

در واقع ایتالیایی‌ها در گرماگرم مسابقهٔ ساخت تجهیزات و توربین‌ها و موتورهای غول پیکری که بویینگ‌ها را به هوا می‌فرستاد، با این دو کشتی نشان می‌دادند که آنها نیز قادرند پابه پای سایر اروپایی‌ها در صنعت جایگاهی داشته باشند و کشتی‌های درجه یکی را برای استفاده طبقهٔ مرفه دنیا تولید کنند. اتاق‌های خواب و سالن‌های تشریفات رافائل بی‌نهایت لوکش و شیک بودند. حداقل در هر کابین یک حمام و توالت شیک و لوکس که با مرمرهای ایتالیایی تزیین شده بود وجود داشت. همان‌طور که گفته شد در روی هر کشتی شش استخر، سه تا برای بزرگسالان و سه تا برای کودکان ساخته شده بود. سالن تفریحاتی هم ساخته شده بود که مخاطبین به محض ورود به آن، با چلچراغ‌های غول آسای کریستال بسیار گرانقیمتی مواجه می‌شدند. در کنار این‌ها دو سالن نمایش بزرگ هم ایجاد شده بود که در هر کدام دو تلویزیون بزرگ قرار داده بودند. این رافائل که چنین امکانات افسانه‌ای داشت بارها در دنیا به دلایل مختلف رسانه‌ای شد. از جمله در سال ۱۹۶۶ یک زن ثروتمند دو ماشین شیک و گرانقیمتش را روی عرشهٔ بزرگ و وسیع کشتی آورد و در آنجا یک کورس مسابقه برگزار کرد.

به نظر می‌رسید ایران معاملهٔ خوبی با ایتالیایی‌ها کرد. رافائل در سال ۱۹۶۵ تا ۹۰ میلیون دلار نیز قیمت گذاری شده بود اما ایتالیایی‌ها از سرناچاری و اجبار و شرایط بحرانی اقتصادی شان، ده سال بعد رافائل و میکل آنژ را که حدود ۴۵ میلیون دلار قیمت واقعی داشتند هر کدام به مبلغ دو میلیون دلار به ایران فروختند! باا ینکه گفته می‌شود دلالان ایرانی/ ایتالیایی هم در این معامله عجیب نقش خود را برای ارزان خریدن این کشتی خوب ایفا کردند اما می‌گویند که ایتالیایی‌ها قول کمک ومساعدت مالی زیادی از شاه ایران برای عبور ازبحران مالی شان گرفتند. هنوز که هنوز است ایتالیایی‌ها و مورخان شان دولت و مسئولانشان را به خاطر این معاملهٔ عجیب که این کشتی‌ها را به ثمن بخس به ایران فروختند تمسخر می‌کنند.

در واقع برندهٔ واقعی این معامله ایرانی‌ها بودند که این دو جواهراقیانوس پیما را به بهترین قیمت از خطوط بین‌المللی بیرون کشیدند و از آن ایران کردند. ورود به خلیج فارس معروف است روزی که قرار بود رافائل و میکل آنژ ایتالیا را برای همیشه ترک کنند عدهٔ زیادی از مردم ایتالیا در بندر جنوا جمع شده بودند و با چشم گریان با کشتی‌ها وداع کردند. در بهار ۵۶ بود که دوخواهر زیبای دوقلو قدم به آب‌های گرم خلیج فارس گذاشتند. این دو کشتی به محض ورود به آب‌های خلیج فارس از یکدیگر جدا شدند. میکل آنژ در بندر عباس لنگر انداخت و رافائل، این کاخ شناور با ۵۰ خدمهٔ ایتالیایی و با افزایش ظرفیت در حد سکنای ۱۸۰۰ نفر در بندر بوشهر پهلو گرفت. به محض ورود رافائل به بوشهر، مردم شهر دسته دسته به دیدار مهمان جدید و چشم نوازشان می‌آمدند و با آن عکس می‌گرفتند و ساعت‌ها در کنارش می‌نشستند وتماشایش می‌کردند. کسی اجازهٔ حضور در آن نداشت تا وضعیت کشتی دقیقاً اعلام شود. دقیقاً کسی نمی‌دانست که حضور این کشتی به چه دلیل در بوشهر رقم خورده است.

در سال۱۹۷۸ به شاه پیشنهاد شد که از این کشتی استفاده تجاری نیز بشود و آن را برای مسافرین ثروتمند و اشراف منش ایرانی و خارجی بازسازی کرده و به سفرهای دریایی گسیل داشته و با کاهش ظرفیتش به ۱۳۰۰نفر برای کشور یک منبع درآمد ایجاد کنند. شاه پذیرفت. هیئتی که بدین منظور از ایتالیا برای انجام و بررسی این کار آمده بود بلافاصله متوجه وضعیت نامطلوب کشتی شد. بدنهٔ کشتی به شدت در همان یکسال پهلوگرفتن و کار نکردن و تعطیلی تأسیسات کشتی، بر اثر میزان بالای رطوبت و رسوبات آب دریا زنگ زده و تخریب شده بود. چوب‌های عرشهٔ مجلل کشتی توسط آفتاب داغ و سوزان بندر بوشهر تغییر حالت داده و دفرمه شده بود و از همه وحشتناک تر موش‌های بندر بوشهر بودند که در داخل کشتی به شکل دیوانه واری زیاد شده و از درون کشتی را جویده و پوسانده بودند.

با سقوط سلطنت محمدرضا شاه پهلوی و پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی و تغییر شرایط قراردادها و جامعه، خدمه‌ها و نیروهای ایتالیایی کشتی که نقش مهمی در نگهداری و حفظ تأسیسات کشتی داشتند رافائل را رها کرده و به ایتالیا بازگشتند. این باعث شد که روز به روز وضعیت تأسیسات و ظاهر کشتی نامطلوب تر شده و عده‌ای از این فضا استفاده کرده و دست به تاراج اموال عمومی کشتی بزنند. اوضاع عجیبی شده بود.

از آن قصر سفید کمتر نور شکوه و آبادی به چشم می‌خورد. به نظر می‌رسید رافائل در کنار ساحل بوشهر رها شده تا به صورت یک آهن قراضه فروخته شود. زمزمه‌هایی نیز شنیده می‌شد که قرار است این کشتی توسط واسطه‌های غیر ایتالیاتی به ایتالیا بازگرداند شود. در سال ۱۳۶۲ تصمیماتی برای بازگرداندن رافائل و میکل آنژ به سفرهای دریایی گرفته شد اما هنوز این تصمیم عملی نشده بود که در روز پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۳۶۲ هواپیماهای عراقی بالاخره در گرماگرم بمباران خارگ و بوشهر آن را هدف موشک قرار داده و به آن آسیب جدی وارد کردند به حدی که رافائل تا نیمه در آب‌های کم عمق ساحلی لنگرگاه بوشهر فرورفت.

کشتی میکل آنژ اما سالم باقی‌ماند و ظاهراً تا سال ۱۹۹۱ در ایران باقی‌ماند اما بعد به دلیل مستهلک شدن زیاد به یک شرکت اوراق چی پاکستانی/ بنگلادشی فروخته شد تا اوراق شود. ساین بهزاد، یکی از آخرین ساکنین رافائل دربارهٔ مسامحه و غفلتی که در مورد رسیدگی و حفظ این کشتی اتفاق افتاده بود، و دربارهٔ اوضاع واحوال کشتی در آن زمان نوشته است: «من در آن زمان در سال‌های ۷۸ و ۷۹ دو سال در کشتی زندگی کردم. بعد از انقلاب اسلامی و سقوط شاه، کشتی در بندر بوشهر به حال خود گذاشته شده بود.

متأسفانه کشتی توسط عده‌ای غارت شد. جلبک‌های ساحلی هم باعث شد که کشتی به شدت تخریب شود. رافائل در زیر آفتاب بندر بوشهر پوسید و به محلی برای حکمفرمایی موشها تبدیل شده بود.» این افسر کشتی رافائل نوشته است: «در دوران یکی از آتش‌بس‌های ابتدایی جنگ ایران و عراق رافائل به عنوان یکی از مناطق و اهدافی که ممکن است مورد بمباران عراق واقع شود اعلام شد. به همین دلیل کشتی را توسط یک یدک کش۱۰۰۰ متر در کنار ساحل جابجا کردند و بعد توسط گروهی از تفنگدارن نیروی دریایی مورد محافظت قرارش دادند. اما با این وجود در یکی از روزهای جنگ ایران و عراق کشتی توسط یکی از موشک‌های هواپیماها مورد اصابت قرار گرفت ... رافائل یکی از بزرگترین و بهترین جاهایی بود که من دوسال از عمرم را درآنجا گذراندم. بعداز این همه سال، هنوز که هنوزاست کلید کابین خودم در کشتی رافائل را در جاسویچی ام حفظ کردم...»

چیزی نگذشت که یک کشتی باری به نام «ایران سلام» (ایران سیام) ناگهان به صورت اتفاقی با آن برخورد کرد و به بدنه اش آسیب جدی رساند و کاری را که هواپیماهای عراقی آغازش کرده بودند تمام کرد؛

رافائل کاملاً در اعماق خلیج فارس غرق شد و آن گاه مورد هجوم بیشتر عده‌ای ازغواصان محلی واقع شد. عده‌ای از این افراد که خبر از گنجینه‌های درون کشتی داشتند، آثار گرانبها و هنری ای که هنوز در کابین‌ها و سالن اجتماعات کشتی و رستوران‌هایش باقی‌مانده بود را به یغما بردند. بدین ترتیب کشتی اقیانوس پیمای رافائل بیشتر از هفت سال نتوانست در کنار سواحل جنوبی ایران دوام بیاورد و خیلی زود به افسانه‌ای غریب تبدیل شد.

اما چه شد رافائل، این جواهر گرانبهای اقیانوس‌های گرم جهان و این ثروت ملی ایرانیان که زمانی از کنار برج‌های دوقلوی نیویورک، خرامان و دودکنان و بوق زنان رد می‌شد، چه پیش از غرق شدن و چه پس از فرو رفتنش در اعماق آب‌های بوشهر این چنین مورد اهمال ما واقع شد وتنها خاطره‌ای و یادی مبهم از آن باقی‌مانده است. آیا ماجرای رافائل یک درس بزرگ برای جامعه ما برای حفظ و نگهداری آثار فرهنگی، تاریخی اش نیست؟ نسبت به خودمان بی رحمیم همان‌طور که نسبت به آثار ملی مان بی رحم تر. دقیقاً برای رافائل همان اتفاقی افتاد که امروز برای بافت قدیم بوشهر و کتیبهٔ سنگ نوشته خارگ روی داد. صدای بوق بلندی می‌آید، این بار صدای بوق یک کشتی نیست، صدای بوق بلند یک هشدار است. هشداری به همهٔ ما. به خود آییم.

ویکی پدیا –  کشتی رافائل – کشتی میکل آنژ

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی