رابطه فرهنگ اعتراض با حقوق شهروندی
اگر باور داشته باشیم که شهرنشین شده ایم، اگر شهرنشینی را به عنوان جامعه مدنی بشناسیم دیگر زندگی اجتماعی ما یک امر خصوصی تلقی نمی شود. چرا که در شهر نشینی بسیاری از اعمال و رفتار ما بر دیگر شهروندان اثر گذار خواهد بود. اتومبیلی که دود لوله اگزوزش فضا را تیره و تار می نماید. صدای بوق کر کننده انومبیل آن تازه به دوران رسیده ای که با یک عابر پیاده ابراز احساسات می کند. صدای بلندگوی مراسم عروسی و خدای نکرده عزای متظاهرانه همسایه چپ و راست ما، دیگر یک امر خصوصی نیست. این به «ما» استنشاق کننده دود و دریافت کننده صدا هم مربوط می شود که بیماریم یا بیمار داریم و یا از کار خسته کننده روزانه برگشتیم . نیاز به آرامش داربم . واین در حد و اختیار یک فرد شهرنشین که خود را شهروند مسئول و متمدن می نامد نیست و وقتی به او اعتراض می کنی، با بی اعتنائی شانه های خود را از سر قدرت بالا انداخته و بگوید به کسی مربوط نیست!
